1594. – Spaljene mošti Svetog Save na Vračaru u Beogradu Telo Svetog Save, jednog od tvoraca srpske srednjovekovne države, osnivača srpske crkve, začetnika srpske književnosti i najmlađeg sina velikog srpskog župana Stefana Nemanje, počivalo je od 1237. godine u Mileševi.
Spaljivanju moštiju, 359 godina posle njegove smrti, prethodio je ustanak Srba u Banatu pod episkopom banatskim Svetim Teodorom Vršačkim, u kojem su ustanici nosili
ikone Svetog Save. Turski sultan Muhamed III naredio je Sinan – paši da po svaku cenu uguši pobunu Srba. Sinan-paša je, znajući da se na grobu Svetog Save u Mileševi okupljaju ne samo pravoslavci već i Turci verujući u isceljenje, naredio je da se kovčeg donese u Beograd i tu javno spali. Turci su proneli kovčeg iz Mileševe kroz celu Srbiju, sve do pred Beograd, na polje Vračarevo, kako bi Srbi sa obe strane Dunava videli čin spaljivanja. Spaljivanjem
moštiju Svetog Save Turci su želeli da unište njegov kult, potisnu hrišćanstvo i unište simbol srpske tradicije i istorije. Mošti su spaljene, ali je Svetosavlje nadživelo tursko ropstvo.